Hennie: mijn reis van 24 jaar slapeloosheid naar herstel
Ik zag jullie oproep op de Insomnia Facebook-pagina en voelde me geroepen om mijn verhaal te delen. Het is nu 24 jaar geleden, in april 2000, dat mijn leven op zijn kop werd gezet. Ik was toen 30 jaar en van de ene op de andere dag kon ik niet meer slapen. Ik beschrijf die dag vaak als het begin van mijn persoonlijke hel. Destijds zat ik in een ongezonde relatie, en ik dacht dat dit de oorzaak was. Maar ook na het verbreken van die relatie – zonder spijt overigens – bleef mijn slaapprobleem bestaan.
De jaren daarna raakte ik volledig uitgeput. Het heeft me veel gekost: ik moest mijn werk als eigenaar van een kapsalon opgeven, en daarmee ook mijn inkomen. Mijn gezondheid ging achteruit, en toen ik in 2012 stopte met mijn kapsalon, hoopte ik dat ik kon herstellen en later weer zou gaan werken. Helaas liep het anders. Ik kreeg hernia na hernia, met operaties en jarenlang chronische pijn tot gevolg.
Wat ik allemaal heb geprobeerd
In de loop der jaren heb ik van alles gedaan om beter te slapen, waaronder:
- Twee slaaponderzoeken • Bezoeken aan een cardioloog vanwege hartkloppingen
- Een slaaptraject in het ziekenhuis
- Slaapmedicatie, antidepressiva, THC, CBD, en diverse supplementen
- Psychologische hulp
- Yoga, meditatie, ademhalingstherapie en energetische healingen
- Verzwaringsdekens, spijkermatten en apart slapen van mijn partner
- Holistische behandelingen zoals biofotonentherapie, orthomoleculaire therapie en familie-trauma therapie
Maar niets hielp écht. De hevigheid van mijn slapeloosheid nam misschien iets af, maar het slechte slapen bleef een enorme impact hebben op mijn leven. Ik leefde in een constante overlevingsmodus. Afspraken maken was lastig, want ik wist nooit hoe ik me zou voelen. Vaak was ik te uitgeput om auto te rijden, en mijn energie was vrijwel altijd op.
Het keerpunt
In 2019, na zeven jaar rugproblemen, vertelde mijn neurochirurg me dat hij niets meer voor me kon doen. Ik slikte hoge doseringen opiaten, kon niet meer autorijden of fietsen en bracht mijn dagen grotendeels liggend door. Op het moment dat ik dit nieuws kreeg, gebeurde er iets in mij. Ik besloot: deze boodschap accepteer ik niet. Ik voelde dat ik aan de slag moest met mezelf. Ik begon studies te volgen, zoals coaching en counseling, en schakelde zelf coaches en therapeuten in. Door al die kennis kwam ik tot het besef: de oorzaak van mijn pijn en mijn slaapprobleem ligt in mij. Ik ging werken aan mijn onderdrukte emoties, en wonder boven wonder werd ik pijnvrij. Inmiddels help ik zelf anderen met chronische pijn om op holistische wijze een pijnvrij leven te bereiken. Maar ondanks dit alles bleef mijn slapeloosheid een hardnekkig probleem.
Een nieuwe aanpak
Vorig jaar besloot ik dat mijn slaapprobleem mijn hoogste prioriteit zou krijgen. Ik wist nog niet hoe, maar ik wilde alle mogelijke oplossingen onderzoeken. Afgelopen maart ging ik met een groep vrouwen naar Nepal en de Himalaya. Het werd mijn mooiste reis ooit, zeker gezien mijn verleden. Helaas bleek bij het afdalen dat mijn wandelschoenen iets te klein waren, wat resulteerde in een infectie en een ziekenhuisopname. Eenmaal thuis herstelde ik nauwelijks. Mijn voeten deden pijn, mijn energie was weg en mijn bloeddruk was torenhoog. In april besloot ik opnieuw de holistische gezondheidskuren te proberen. Twee jaar eerder had ik deze ook gedaan, maar toen merkte ik nauwelijks effect. Nu deed ik het puur om mijn lichaam te ondersteunen na de antibiotica en pijnmedicatie. Tot mijn grote verrassing gebeurde er iets onverwachts: ik begon beter te slapen. Het begon aarzelend, en ik durfde er nauwelijks over te praten uit angst voor een terugval. Maar nu, acht maanden later, kan ik met volle overtuiging zeggen: ik slaap eindelijk beter.
Van overleven naar leven
Mijn lichaam, jarenlang uit balans door het chronische slaapgebrek, komt nu eindelijk tot rust. De gezondheidskuren hebben me geholpen mijn balans terug te vinden. Het voelt alsof alles samenkomt, en ik ben enorm dankbaar dat deze mogelijkheid op mijn pad kwam. Na 24 jaar van overleven, begin ik eindelijk te leven.
Mijn boodschap
Wat ik iedereen – en vooral de zorg – wil meegeven: kijk verder dan de klachten en luister naar de mens als geheel. Lichaam en geest zijn één, en ieder mens is uniek. Het gaat niet om óf-óf, maar om én-én. Ik hoop dat de reguliere en complementaire zorg steeds meer gaan samenwerken, want we hebben elkaar nodig. Ik ben enorm dankbaar dat ik dit mag ervaren en gun het oprecht iedereen die worstelt met chronische klachten.
Iedere persoon is uniek, met een eigen achtergrond en ervaringen. Wat voor de een effectief is, kan voor een ander minder goed werken. Raadpleeg je (huis)arts om de beste keuzes te maken.
Terug naar het overzicht met ervaringsverhalen
.jpg)
